Το πάρκο, καταλαμβάνει μια μεγάλη παράλια ζώνη της Αθήνας. Αναφέρεται τόσο σε μια υπερτοπική όσο και σε μια τοπική κλίμακα.
Περιλαμβάνει μεγάλες εκτάσεις ψηλού πράσινου αλλά και περιοχές χαμηλού πρασίνου, καθώς επίσης περιοχές με χλοοτάπητα, στις οποίες υπάρχουν οι δραστηριότητες αναψυχής.
Η χωροθέτηση του πρασίνου γίνεται ούτως ώστε να επιτυγχάνεται μια διαβάθμιση σε ύψος από τους ανοιχτούς χώρους σε αυτούς με την πιο πυκνή βλάστηση.
Το πάρκο και οι περιοχές με οργανωμένη δόμηση αναπτύσσονται σε ρυθμική εναλλαγή. Οι περιοχές με την οργανωμένη δόμηση χωροθετούνται σε 4 υποενότητες, στα όρια του πάρκου με τον αστικό ιστό, επεκτείνοντάς τον και δημιουργώντας ένα νέο όριο με το πάρκο σε μια σχέση αλληλεξάρτησης.
Ο αεροδιάδρομος του παλιού αεροδρομίου σηματοδοτεί τη θέση ενός διαμπερούς άξονα κίνησης, ενός κενού πλάτους 150 μέτρων και μήκους 3,5 χιλιομέτρων πάνω στον οποίο χωροθετούνται οι βασικές δραστηριότητες αναψυχής. Στα δύο άκρα ο άξονας αυτός καταλήγει σε δύο αμφιθεατρικούς χώρους τραπεζοειδούς κάτοψης, ένα θέατρο με κερκίδες και ένα κεκλιμένο φυσικό πρανές.
Συστάδες από φοίνικες, σηματοδοτούν τα σημεία εισόδου στο πάρκο από τη πόλη.
Σε συνεργασία με prof. AURELIO GALFETTI, ΚΑΤΑΠΟΔΗΣ ΦΑΝΗΣ, ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, RUBIN RICHARD.