Το οικόπεδο βρίσκεται στην Εύβοια. Η μελέτη αφορά τον σχεδιασμό μιας μονώροφης εξοχικής κατοικίας με 7 υπνοδωμάτια master, ενιαίο χώρο σαλονιού και κουζίνας, υπαίθριους χώρους και πισίνα.
Η χωροθέτηση της κατοικίας στο οικόπεδο πραγματοποιείται στο ξέφωτο που υπάρχει στο άνω τμήμα του οικοπέδου, ακολουθώντας τις υψομετρικές καμπύλες, έτσι ώστε να διατηρηθούν κατά το δυνατόν τα υπάρχοντα ελαιόδεντρα και να εξασφαλιστούν οι θέες στον ορίζοντα.
Κεντρική ιδέα του σχεδιασμού είναι η γραμμική παράταξη των κτιριακών όγκων, όπου με τις αλληλοεισχωρήσεις του περιβάλλοντος χώρου στη μάζα τους, επιχειρείται η σύνδεση με αυτό και η δημιουργία μικρών αυλών με προστατευμένο μικρό-κλίμα. Αυτή η ελισσόμενη, αλλά αξονική ευθύγραμμη τοποθέτηση των όγκων στον ελαιώνα είναι εμπνευσμένη από την μορφή ενός νήματος και την ύπαρξη διάφορων κόμπων κατά μήκος της. Κάθε όγκος σηματοδοτεί και έναν “κόμπο” που το μέγεθός του εξαρτάται από τον αριθμό των δεσιμάτων της κλωστής.
Η σύνδεση με το ανάγλυφο του φυσικού εδάφους και το περιβάλλον γενικότερα, επιχειρείται με την προσαρμογή μέσω των διαφορετικών σταθμών του εσωτερικού χώρου στο φυσικό έδαφος. Συντελείται, έτσι, η διάσπαση του ενιαίου κτιριακού όγκου που εάν ήταν ενιαίος θα ερχόταν σε αντιπαράθεση με το φυσικό τοπίο λόγω της κλίμακάς του.
Οι λευκοί όγκοι εναλλάσσονται με τους πέτρινους και μαζί με τις ξύλινες πέργκολες δημιουργούν ένα λεξιλόγιο φυσικών υλικών στη πρωτογενή μορφή τους. Tα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου χάνονται καθώς το κούφωμα στο σαλόνι σύρεται μέσα στους τοίχους.