Πρόκειται για μία διώροφη εξοχική κατοικία στη Βόρεια Πελοπόννησο. Η κατοικία αναπτύσσεται κλιμακωτά προσαρμοσμένη στην κλίση του οικοπέδου, έχοντας γωνιακή διάταξη. Αποτέλεσμα αυτού του σχεδιασμού είναι η δημιουργία προστατευμένων αυλών και φυγών προς τον θαλάσσιο ορίζοντα . Η πέτρα και το μέταλλο αποτελούν τις κυρίαρχες υφές οι οποίες αλληλοεπιδρούν αρμονικά μεταξύ τους, προσδίδοντας στο κτίριο μία βιομηχανική αισθητική με αναφορά στα παραδοσιακά κτίρια των ελαιοτριβείων.
Το κτιριακό σύνολο αγκαλιάζει το στοιχείο του νερού της πισίνας το οποίο συνδιαλέγεται με τα φυσικά στοιχεία του τοπίου. Ο κήπος της κατοικίας διαμορφώνεται σε δύο επίπεδα που έχουν άμεση επικοινωνία μεταξύ τους. Ο μεταλλικός εξώστης υπό μορφή προβόλου, λειτουργεί ως παρατηρητήριο εμπνευσμένο από τους εξώστες των οχυρών της αναγεννησιακής Πελοποννησιακής αρχιτεκτονικής.
Σκοπός του συγκεκριμένου σχεδιασμού δεν είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ κτιρίου και φύσης αλλά η σύνδεση, η επικοινωνία και η εναρμόνιση μεταξύ τους με καταλύτη τo στοιχείο της πέτρας. Η ιδέα βασίζεται στη δωρικότητα και την τεκτονικότητα της κατασκευής. Μέσα από την αφαίρεση και τη χρήση νέων υλικών η κατοικία αποκτάει ένα σύγχρονο χαρακτήρα. Η μορφή πλάθεται με λιτότητα και ασκητικότητα χωρίς στοιχεία διακόσμου, υποταγμένη στην ομορφιά και τη γαλήνη του τοπίου.